برخی ها عادت دارند به محض روبرو شدن با هر سختی و مشکلی فوری ناامید می شوند و به جای توکل بر خدا و چاره اندیشی برای حل آن، عقب نشینی می کنند واز زمین و زمان گلایه می کنند و فکر هم میکنند مشکلات فقط برای آنها پیش می آید و دیگران همه در ناز و نعمت هستند. این طرز تفکر علاوه بر اینکه از نظر اخلاقی زشت و ناپسند بوده ، نوعی بی معرفتی به خدا و در نتیجه ناسپاسی در برابر نعمت های اوست و باعث خستگی روح و گوشه گیری اجباری فرد می شود.
از همه مهمتر اینکه انگیزه چاره اندیشی و تلاش را از او می گیرد و این خود زمینه ساز پدید آمدن مشکلات بزرگتری می گردد.
امیرالمومنین(ع):<<هر کس سختی ها ومشکلات کوچک را بزرگ شمارد، خداوند او را به سختی های بزرگ دچار میکند.>>
امیرالمومنین (ع):<<هرکس به خدا توکل کند، دشواری ها برای او آسان می شود و اسباب برایش فراهم می گردد.>>(غررالحکم ج5 ص425)